Ο Άγιος Βαλεντίνος δεν ήταν ποτέ ένας Άγιος που είχε κάτι να μου πει. Αυτό είναι αλήθεια. Δεν μπόρεσα να τον γιορτάσω ποτέ γιατί ποτέ δεν ήμουν αρκετά ροζ ή κόκκινη. Περισσότερο ήμουν μαύρη και η γιορτή αυτή ξερνάει και το μαύρο και τα παιδιά του. Καταλαβαίνω, λοιπόν, τον εαυτό μου και τους ομοίους του που δεν γιορτάζουν, ή ακόμα και χλευάζουν, την γιορτή των ερωτευμένων. Αυτό που αρνούμαι να καταλάβω είναι πως κάποιες και κάποιοι εντελώς μεταξωτοί και ζαχαρένιοι έχουν φτάσει να κάνουν αντίστοιχες με τις δικές μου δηλώσεις και ενώ μέχρι πρότινος κολύμπαγαν στα αρκουδάκια, σήμερα έχουν σηκώσει λάβαρο επανάστασης κατά της γιορτής που κάποτε αποθέωναν.
Επειδή ανήκω στη κατηγορία των ανθρώπων που πιστεύουν πως όλα και όλοι αλλάζουν, ήμουν έτοιμη να πιστέψω ότι κάτι τέτοιο είχε συμβεί με τους παλιούς βαλεντινολάτρεις και ότι απλώς είχαν αρχίσει να βλέπουν την ουσία πίσω από τα πράγματα με αποτέλεσμα να μισήσουν τόσο αυτό που αγαπούσαν.
Μπούρδες. Κανείς δεν άλλαξε, τελικά.
Μετά από μια εμμονική παρατήρηση της ζωής και της συμπεριφοράς ορισμένων εξ' αυτών, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι βάλλονται κατά του γλυκούλη Αγίου όχι γιατί έπαψε να τους εκφράζει αλλά επειδή είναι πιο trendy να τον απαξιώνεις παρά να τον αποδέχεσαι. Έτσι, με πόνο ψυχής άρχισαν να συντάσσονται μαζί με όλους αυτούς που γελοιοποιούσαν τη γιορτή. Και, φυσικά όπως συμβαίνει πάντα, οι σύγχρονοι κατήγοροι της απεδείχθησαν πιο σκληροί από τους παλιούς που λίγο- πολύ είχαν συνηθίσει αυτή τη μέρα και λίγο τους έκοβε η ύπαρξη της.
Έτσι, η ροζ, απαλή πεταλούδα όταν ένιωσε πως αυτός ο Άγιος μπορεί να την κάνει γελοία στα μάτια ορισμένων έσπευσε να τον κατεβάσει από το εικονοστάσι και να τον αφορίσει μια για πάντα από τη ζωή της. Η μυτερή, ψηλή γόβα, έτρεξε να φωνάξει σε όλους πως προτιμά την Τσικνοπέμπτη (που είναι σύμφωνη και με την Dukan) παρά να γίνει έρμαιο μιας γιορτής που δεν έχει αισθήματα για τον αρχηγό των συναισθημάτων, τον ίδιο τον έρωτα. Ο γνωστός λακές, χτύπησε το χέρι του στο τραπέζι και αρνήθηκε φέτος να προσφέρει λουλούδια. Ο φλούφης δε πρόκειται να γράψει καμιά κάρτα. Ο ατσαλάκωτος φλωράκος δε θα εκμεταλλευτεί τη μέρα για να κάνει πρόταση γάμου.
Τα πρόβατα άλλαξαν πορεία.
Φέτος δεν επιτρέπεται σε κανέναν να δηλώνει ερωτευμένος αυτή τη μαύρη και καταραμένη μέρα. Κανείς δε πρέπει να κάτσει σε τραπέζι με κηροπήγιο στις 14 Φλεβάρη. Χίλιες φορές να χωρίζεις του Βαλεντίνου ανήμερα παρά να σαλιαρίζεις και να φοράς μικρά βρακάκια.
Σε άλλα νέα της μέρας, οι ευαίσθητες, γλυκές υπάρξεις επιμένουν να ζουν την ίδια βαρετή, προβλέψιμη ζωή τους. Τις στιγμές χαλάρωσης, μέσα στη μέρα, ξαπλώνουν στον καναπέ περιμένοντας τον πρίγκιπα με το μονόπετρο και τα μοναχικά βράδια ξελιγώνονται μπροστά σε ένα κινητό λαχταρώντας «ένα του σημάδι μόνο».
Την ίδια στιγμή, στην ίδια πόλη, οι βουτυρένιοι άντρες ονειρεύονται το βελούδινο κορίτσι με το οποίο θα μοιραστούν τη ζωή τους ενώ όταν βρίσκουν λίγο χρόνο απαντούν γραπτώς στα προσεγμένα προξενιά της μητρός τους.
Οι άνθρωποι, τελικά, αλλάζουν δύσκολα. Απλώς κάποιες φορές προσποιούνται την αλλαγή για να γίνονται αρεστοί. Αηδία, να μου πεις… Ναι, κανείς δεν είπε ότι ζούμε σε ένα κόσμο αγγελικά πλασμένο.
source:galsnguys.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου