Πρακτικά και μερακλίδικα life hacks ώστε να κάνεις τη ζωή του Απόλυτου Ήρωα του Σύμπαντος, εσού του ιδίου, ευκολότερη και ομορφότερη.
Ένα από τα μακροβιότερα στοιχήματα κόντρα στο ανελέητο μακελειό του χρόνου, είναι να κατορθώσεις να διαφυλάξεις ακέραια τα σαλεμένα λογικά σου, όταν έχεις προ πολλού χαιρετήσει την ανέμελη γλύκα των 20κάτι και της μυθικής ζωής στο γονεϊκά χρηματοδοτούμενο μάρσιπο. Όταν όχι μόνο πρέπει να είσαι κάποιο διεστραμμένα ψυχαναγκάστικό αμάλγαμα Superman, Ironman και Batman στην δουλειά, αλλά να κρατάς ταυτόχρονα ευτυχισμένο το έτερον ήμισυ, να κουναρίζεις τα παιδιά και ταυτόχρονα, να μην κοιμάσαι ωσάν χάμστερ γηροκομείου από τις εννιά το βράδυ.
1. Η μέρα έχει 24 ώρες. Δυο από αυτές σου ανήκουν δικαιωματικά. Ο ύπνος είναι για τους αδύνατους.
O μοναδικός τρόπος να λειτουργήσεις, να γιομίσεις την καρδιά και την ψυχή σου ομορφιές και να σηκώνεσαι από το κρεβάτι κάθε μέρα άνθρωπος ολόκληρος και όχι μισός, είναι να οριοθετήσεις χρόνο μέσα στην ημέρα, για σένα και μένα. Είναι ο χρόνος που έχεις κλείσει τηλέφωνα, έχεις τακτοποιήσει τα πάντα και κάθεσαι να δεις Walking Dead μπουκώνοντας τοστάκι με έξτρα πιπέρι. Ο χρόνος που καίγεσαι στο μεγαλείο του South Park : The Stick of Truth και δεν σ’ενδιαφέρει ούτε το Boeing 777, ούτε οι πλημμύρες ούτε οι συφορές του έξω κόσμου. Όλοι –άσχετα από το τί φωνάζουν διάφοροι «σταυροφόροι» που θεωρούν πως αν χαμογελάσουν ή αστειυτούν θα καταρρεύσει ο Δυτικός Κόσμος που αυτοί μόνοι βαστάνε στις ηράκλειες πλάτες τους- έχουμε ανάγκη από χαλάρωση, βλακεία και αποσυμπίεση.
2. Το ότι μεγαλώνεις δεν σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσεις ν’ασχολείσαι μ’αυτά που αγαπάς, αυτά που σε φέρανε ως εδώ.
Ένα ιδιαίτερα ανησυχητικό φαινόμενο που διαπιστώνω τριγύρω, είναι πως όσο περισσότερο μεγαλώνουν φίλοι και γνωστοί, αφήνουν όλα όσα κάποτε αγαπούσαν και παιγδεύονται σε ένα ατέρμονο φλιπεράκι με τα απολύτως απαραίτητα. Κάπως έτσι φτάνουμε να είμαστε η μόνη χώρα όπου γίνονται sold out οι συναυλίες των James στο Δυτικό Ημισφαίριο και η «νοσταλγία» πουλάει όσο τίποτε άλλο. Κάθε μέρα υπάρχει καινούρια μουσική, καινούρια φίλμ, καινούρια ομορφιά για ν’ανακαλύψεις. Μπορεί πλέον να μην έχεις χρόνο να ακους κάθε 13χρονο μπλακμέταλλο που ηχογραφεί με Κάζιο σε ένα υπόγειο της Λιθουανίας, αλλά αν δεν ξέρεις τους Rival Sons, τους XX κι αν δεν έχεις υποκύψει ακόμη στο κινηματογραφικό μεγαλείο του True Detective, μόλις απέκτησες ένα θαυμάσιο βουνό δουλειάς για το σπίτι.
3. Όταν γυρίσεις σπίτι, άναψε κεριά, βάλε ουισκάρα και στοχάσου τα κατορθώματά σου για ένα υπέροχα ναρκισσιστικό μισάωρο.
Έτερη βαθιά υποτιμημένη σαολίν πρακτική, η Ενδοσκοπική Ουισκάρα, μπορεί να φαίνεται ως κάτι εντελώς επιφανειακό και άχρηστο στους εξωτερικούς παρατηρητές, αλλά στην ουσία αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της πνευματικής μας υγείας. Ενώ φαινομενικά απλώς καλλιεργούμε τον εσωτερικό μας αλκοολικό και στοχαζόμαστε πόσα ποδάρια μπορεί να έχει στ’αλήθεια το αραχνοειδές πάνω και δεξιά μας, στην ουσία εκμεταλλευόμαστε το χρόνο για να ζυγίσουμε τις εκπληκτικές αποφάσεις που πήραμε μέσα στην ημέρα, τα ορφανά που σώσαμε μέσα από φλεγόμενα σπίτια και τα μαναράκια που λατρευτικά άφησαν τα τηλέφωνά τους στα πόδια μας. Έτσι, αποκτάμε την απαραίτητη ορμή να ριχτούμε στο μπογάζι της επόμενης ημέρας, με την ακλόνητη πεποίθηση πως ότι και να σταθεί στο διάβα μας, θα το νικήσουμε.
4. Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά. Τα πλυμένα πιάτα, η άλλη μισή.
Όπου εντρυφούμε στην ζέν ομορφιά του να απλώνουμε την ραχατλίδικη, ναρκισσιστική αρίδα μας σε ένα χώρο καθαρό και όμορφο. Η πρώτη, ερπετοειδής παρόρμηση όταν γυρίζεις από τη δουλειά, είναι να αφήσεις τα ρούχα σου όπου προσγειωθούν, να καταβροχθίσεις ένα πιτόγυρο με το μισό να στάζει στο μπλουζάκι Αστερίξ με την τριπλή κρούστα από τζατζίκι που ενδεχομένως χρησιμοποιείς ως «πρόχειρο» για μέσα στο σπίτι και να μουρμουρίζεις καθησυχαστικά στον εαυτό σου «πως αύριο θα συγυρίσεις» ενώ το βλέμμα σου αργοθολώνει καθώς κάνεις log-in στο server της Blizzard για ένα εξάωρο μαγευτικού καψίματος στο Απέραντο Ψηφιακό Τίποτα.
Πάμε, rewind.
Θα εκπλαγείς με το πόσο ομορφότερα θα νιώσεις όταν αφιερώσεις ένα τέταρτο μόνο στο να εξανθρωπιστείς με το που θα μπεις στο σπίτι. Η ανταμοιβή σου για τη σθεναρή αντίσταση στην τζατζικοπαρόρμηση, θα είναι μια συνεδρία καψίματος που όχι μόνο θα σε κάνει να νιώσεις άρχοντας, αλλά θα δώσει και την παραπλανητική εντύπωση σε οποιονδήποτε (τουτέστιν, οποιαδήποτε) τύχει να περάσει από το σπιτικό σου, πως είσαι εν γένει κιμπάρης , μερακλής και νοικοκύρης άνθρωπος.
Στέλθ ακοινώνητο ερπετό δηλαδή. Αξία; Ανεκτίμητη.
Απλά πράγματα, καθημερινά, που όταν συνδυαστούν, κατορθώνουν το σχεδόν ακατόρθωτο: διατηρούν ακέραιο το εσωτερικό ακοινώνητο και άθλιο ρεμάλι σου, δίνοντας ταυτόχρονα την εντύπωση πολυπραγμοσύνης και κοινωνικής ικανότητας.
source: galsnguys.gr
Ένα από τα μακροβιότερα στοιχήματα κόντρα στο ανελέητο μακελειό του χρόνου, είναι να κατορθώσεις να διαφυλάξεις ακέραια τα σαλεμένα λογικά σου, όταν έχεις προ πολλού χαιρετήσει την ανέμελη γλύκα των 20κάτι και της μυθικής ζωής στο γονεϊκά χρηματοδοτούμενο μάρσιπο. Όταν όχι μόνο πρέπει να είσαι κάποιο διεστραμμένα ψυχαναγκάστικό αμάλγαμα Superman, Ironman και Batman στην δουλειά, αλλά να κρατάς ταυτόχρονα ευτυχισμένο το έτερον ήμισυ, να κουναρίζεις τα παιδιά και ταυτόχρονα, να μην κοιμάσαι ωσάν χάμστερ γηροκομείου από τις εννιά το βράδυ.
1. Η μέρα έχει 24 ώρες. Δυο από αυτές σου ανήκουν δικαιωματικά. Ο ύπνος είναι για τους αδύνατους.
O μοναδικός τρόπος να λειτουργήσεις, να γιομίσεις την καρδιά και την ψυχή σου ομορφιές και να σηκώνεσαι από το κρεβάτι κάθε μέρα άνθρωπος ολόκληρος και όχι μισός, είναι να οριοθετήσεις χρόνο μέσα στην ημέρα, για σένα και μένα. Είναι ο χρόνος που έχεις κλείσει τηλέφωνα, έχεις τακτοποιήσει τα πάντα και κάθεσαι να δεις Walking Dead μπουκώνοντας τοστάκι με έξτρα πιπέρι. Ο χρόνος που καίγεσαι στο μεγαλείο του South Park : The Stick of Truth και δεν σ’ενδιαφέρει ούτε το Boeing 777, ούτε οι πλημμύρες ούτε οι συφορές του έξω κόσμου. Όλοι –άσχετα από το τί φωνάζουν διάφοροι «σταυροφόροι» που θεωρούν πως αν χαμογελάσουν ή αστειυτούν θα καταρρεύσει ο Δυτικός Κόσμος που αυτοί μόνοι βαστάνε στις ηράκλειες πλάτες τους- έχουμε ανάγκη από χαλάρωση, βλακεία και αποσυμπίεση.
2. Το ότι μεγαλώνεις δεν σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσεις ν’ασχολείσαι μ’αυτά που αγαπάς, αυτά που σε φέρανε ως εδώ.
Ένα ιδιαίτερα ανησυχητικό φαινόμενο που διαπιστώνω τριγύρω, είναι πως όσο περισσότερο μεγαλώνουν φίλοι και γνωστοί, αφήνουν όλα όσα κάποτε αγαπούσαν και παιγδεύονται σε ένα ατέρμονο φλιπεράκι με τα απολύτως απαραίτητα. Κάπως έτσι φτάνουμε να είμαστε η μόνη χώρα όπου γίνονται sold out οι συναυλίες των James στο Δυτικό Ημισφαίριο και η «νοσταλγία» πουλάει όσο τίποτε άλλο. Κάθε μέρα υπάρχει καινούρια μουσική, καινούρια φίλμ, καινούρια ομορφιά για ν’ανακαλύψεις. Μπορεί πλέον να μην έχεις χρόνο να ακους κάθε 13χρονο μπλακμέταλλο που ηχογραφεί με Κάζιο σε ένα υπόγειο της Λιθουανίας, αλλά αν δεν ξέρεις τους Rival Sons, τους XX κι αν δεν έχεις υποκύψει ακόμη στο κινηματογραφικό μεγαλείο του True Detective, μόλις απέκτησες ένα θαυμάσιο βουνό δουλειάς για το σπίτι.
3. Όταν γυρίσεις σπίτι, άναψε κεριά, βάλε ουισκάρα και στοχάσου τα κατορθώματά σου για ένα υπέροχα ναρκισσιστικό μισάωρο.
Έτερη βαθιά υποτιμημένη σαολίν πρακτική, η Ενδοσκοπική Ουισκάρα, μπορεί να φαίνεται ως κάτι εντελώς επιφανειακό και άχρηστο στους εξωτερικούς παρατηρητές, αλλά στην ουσία αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της πνευματικής μας υγείας. Ενώ φαινομενικά απλώς καλλιεργούμε τον εσωτερικό μας αλκοολικό και στοχαζόμαστε πόσα ποδάρια μπορεί να έχει στ’αλήθεια το αραχνοειδές πάνω και δεξιά μας, στην ουσία εκμεταλλευόμαστε το χρόνο για να ζυγίσουμε τις εκπληκτικές αποφάσεις που πήραμε μέσα στην ημέρα, τα ορφανά που σώσαμε μέσα από φλεγόμενα σπίτια και τα μαναράκια που λατρευτικά άφησαν τα τηλέφωνά τους στα πόδια μας. Έτσι, αποκτάμε την απαραίτητη ορμή να ριχτούμε στο μπογάζι της επόμενης ημέρας, με την ακλόνητη πεποίθηση πως ότι και να σταθεί στο διάβα μας, θα το νικήσουμε.
4. Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά. Τα πλυμένα πιάτα, η άλλη μισή.
Όπου εντρυφούμε στην ζέν ομορφιά του να απλώνουμε την ραχατλίδικη, ναρκισσιστική αρίδα μας σε ένα χώρο καθαρό και όμορφο. Η πρώτη, ερπετοειδής παρόρμηση όταν γυρίζεις από τη δουλειά, είναι να αφήσεις τα ρούχα σου όπου προσγειωθούν, να καταβροχθίσεις ένα πιτόγυρο με το μισό να στάζει στο μπλουζάκι Αστερίξ με την τριπλή κρούστα από τζατζίκι που ενδεχομένως χρησιμοποιείς ως «πρόχειρο» για μέσα στο σπίτι και να μουρμουρίζεις καθησυχαστικά στον εαυτό σου «πως αύριο θα συγυρίσεις» ενώ το βλέμμα σου αργοθολώνει καθώς κάνεις log-in στο server της Blizzard για ένα εξάωρο μαγευτικού καψίματος στο Απέραντο Ψηφιακό Τίποτα.
Πάμε, rewind.
Θα εκπλαγείς με το πόσο ομορφότερα θα νιώσεις όταν αφιερώσεις ένα τέταρτο μόνο στο να εξανθρωπιστείς με το που θα μπεις στο σπίτι. Η ανταμοιβή σου για τη σθεναρή αντίσταση στην τζατζικοπαρόρμηση, θα είναι μια συνεδρία καψίματος που όχι μόνο θα σε κάνει να νιώσεις άρχοντας, αλλά θα δώσει και την παραπλανητική εντύπωση σε οποιονδήποτε (τουτέστιν, οποιαδήποτε) τύχει να περάσει από το σπιτικό σου, πως είσαι εν γένει κιμπάρης , μερακλής και νοικοκύρης άνθρωπος.
Στέλθ ακοινώνητο ερπετό δηλαδή. Αξία; Ανεκτίμητη.
Απλά πράγματα, καθημερινά, που όταν συνδυαστούν, κατορθώνουν το σχεδόν ακατόρθωτο: διατηρούν ακέραιο το εσωτερικό ακοινώνητο και άθλιο ρεμάλι σου, δίνοντας ταυτόχρονα την εντύπωση πολυπραγμοσύνης και κοινωνικής ικανότητας.
source: galsnguys.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου