Από σήμερα κιόλας!
Ναι, το ξέρω ότι είσαι πολύ κουλ και ότι δεν έχεις καμιά διάθεση να ακολουθείς τη μόδα η οποία οδηγεί στον υπερκαταναλωτισμό ο οποίος άλλωστε ευθύνεται για πολλά δεινά. Ξέρω, ότι για σένα έχουν άλλα πράγματα σημασία. Πιο πνευματικά και πιο ιδιαίτερα. Ξέρω ακόμα πως χλευάζεις όλες εκείνες τις γυναίκες που προσέχουν τους τρέντι γύρω σου.
Αλήθεια, σου έχει πει κανείς πως η μόδα εκτός των άλλων είναι μια μορφή εξέλιξης; Ένας τρόπος να αποτυπώνονται οι κοινωνικές αλλαγές; Πως μπορείς να δείχνεις πάντα τόσο πίσω; Στη τελική, μόνο κάποια πραγματάκια πρέπει να τα πετάξεις από τη ζωή σου.
Τέλος πάντων, ο καθένας έχει το δικαίωμα να φοράει ό,τι επιθυμεί. Αυτό είναι η στιλιστική δημοκρατία για την οποία δεκάδες μόδιστροι έδωσαν το αίμα τους για να μπορούμε, σήμερα, να την απολαμβάνουμε και εμείς.
Παρ’ όλα αυτά αν είσαι σε φάση αλλαγών και αν κάτι μέσα σου έχει αρχίσει να σπαρταράει, ρίξε μια ματιά στην λίστα αποχαιρετισμού που ακολουθεί. Τίποτα δεν πάει χαμένο.
- Το T-shirt με το βαθύ V που αφήνει ελεύθερη τη τρίχα να βγαίνει προς τα πάνω και να γαργαλάει το λαιμό. Ξεκαρδιστήκαμε. Φτάνει πια.
- Τα γυαλιά ηλίου τύπου Matrix που αγκαλιάζουν σφιχτά τα μάτια και δεν σε αφήνουν να δεις παραπέρα. Ουπς! Σκαλάκι! Θα πέσεις!
- Τα καπελάκια jockey και δη τα διαφημιστικά. Πάρε ένα panama βρε μάνα μου να κάνεις τη δουλειά σου. Έχει και μεγαλύτερο μπορ και θα κρύβει τα γυαλιά Matrix.
- Φόρμα πάνω- φόρμα κάτω. Πολυεστέρας. Νάιλον. Φθηνό πράμα. Τρομακτικό. Δεν κάνει ούτε για γυμναστήριο. Και δεν μπορείς να την κόψεις να την κάνεις πανάκια για τα τζάμια. Δε σε αφήνει να κάνεις τίποτα μαζί της. Ψοφάει για πέταμα. Καλές πτήσεις.
- Το μοκασίνι με τη τετράγωνη μύτη. Εκείνο, λέω, το παντοφλέ που μοιάζει να έχει τρακάρει με τον τοίχο. Πέτα το καρδούλα μου μακριά. Άστο να φύγει, να βγει στους δρόμους μόνο του.
- Το τζιν κολάν. Πρόσεξε με. Δεν λέω το τζιν με την ίσια, κολακευτική γραμμή. Λέω το άλλο, που μαζεύει στα μπούτια και στα γόνατα. Αυτό που δε σε αφήνει να σκύψεις. Αυτό που σε παρακαλάει να χάσεις τα δέκα κιλά που έχεις πάρει τα τελευταία 15 χρόνια. Τι; Δε μπορείς να τα χάσεις;
- Τη φαρδιά, γυαλιστερή και επίσης νάιλον γραβάτα σε ροζ, μοβ, κίτρινο ή ουρανί που συνηθίζεις να φοράς σε όλα εκείνα τα πρώτα ραντεβού που είναι ταμένα να μείνουν πάντα πρώτα. Δεν σου λέει κάτι αυτό; Πάλι, η γκόμενα φταίει;
- Τα μποξεράκια με τα αρκουδάκια, τις καρδούλες, τα λαχούρια και τα λεπτά, μικρά, τρυφερά λουλουδάκια. Εκείνα, με το χοντρό λάστιχο που σου αφήνει σημάδι στον αφαλό γιατί είναι χαμηλομάσχαλα. Αυτά, πέτα τα όπως είναι.
- Τις στρατιωτικές, ασημένιες ταυτότητες
που γράφουν πάνω τα στοιχεία σου λες και είσαι ο Αζόρ και στην έχει
κρεμάσει το αφεντικό σου μη και σπάσει το λουρί και χαθείς σε ξένα
χέρια. Αζόρ, χαλάρωσε. Ακόμα και για τους μικρούς μας φίλους υπάρχουν πια τα μικροτσίπ.
- Άφησα για το τέλος τα πλαστικά σαμπό.
Εκείνα τα θεσπέσια παπούτσια με τα οποία μπορείς να τσαλαβουτάς άφοβα το καλοκαίρι. Εκείνα τα μοναδικά κομμάτια που κυκλοφορούν σε υπέροχες αποχρώσεις για να έχεις να συναλλάζεις με όλα τα ρούχα σου. Εκείνα τα πρόστυχα που έχουν τυφλώσει πολλές γυναίκες τις τελευταίες δεκαετίας. Εκείνα, που ακόμα και οι γιατροί αρνούνται πια να φορέσουν. Αυτά, λοιπόν, τα σαμπό της καρδιάς σου άνοιξε το παράθυρο και πέτα τα ψηλά μια νύχτα με πανσέληνο. Να τα πάρει το φεγγάρι, να τα κάνει ασημόσκονη, να πέσουν πάνω στο κεφάλι σου, να βάλεις μυαλό, να μάθεις να ντύνεσαι και να αλλάξει, επιτέλους, ο κόσμος όλος.
Αλήθεια, σου έχει πει κανείς πως η μόδα εκτός των άλλων είναι μια μορφή εξέλιξης; Ένας τρόπος να αποτυπώνονται οι κοινωνικές αλλαγές; Πως μπορείς να δείχνεις πάντα τόσο πίσω; Στη τελική, μόνο κάποια πραγματάκια πρέπει να τα πετάξεις από τη ζωή σου.
Γιατί δεν το κάνεις και επιμένεις να μας θυμίζεις τόσο πολύ το «ρόδα τσάντα και κοπάνα»;
Τέλος πάντων, ο καθένας έχει το δικαίωμα να φοράει ό,τι επιθυμεί. Αυτό είναι η στιλιστική δημοκρατία για την οποία δεκάδες μόδιστροι έδωσαν το αίμα τους για να μπορούμε, σήμερα, να την απολαμβάνουμε και εμείς.
Παρ’ όλα αυτά αν είσαι σε φάση αλλαγών και αν κάτι μέσα σου έχει αρχίσει να σπαρταράει, ρίξε μια ματιά στην λίστα αποχαιρετισμού που ακολουθεί. Τίποτα δεν πάει χαμένο.
- Το T-shirt με το βαθύ V που αφήνει ελεύθερη τη τρίχα να βγαίνει προς τα πάνω και να γαργαλάει το λαιμό. Ξεκαρδιστήκαμε. Φτάνει πια.
- Τα γυαλιά ηλίου τύπου Matrix που αγκαλιάζουν σφιχτά τα μάτια και δεν σε αφήνουν να δεις παραπέρα. Ουπς! Σκαλάκι! Θα πέσεις!
- Τα καπελάκια jockey και δη τα διαφημιστικά. Πάρε ένα panama βρε μάνα μου να κάνεις τη δουλειά σου. Έχει και μεγαλύτερο μπορ και θα κρύβει τα γυαλιά Matrix.
- Φόρμα πάνω- φόρμα κάτω. Πολυεστέρας. Νάιλον. Φθηνό πράμα. Τρομακτικό. Δεν κάνει ούτε για γυμναστήριο. Και δεν μπορείς να την κόψεις να την κάνεις πανάκια για τα τζάμια. Δε σε αφήνει να κάνεις τίποτα μαζί της. Ψοφάει για πέταμα. Καλές πτήσεις.
- Το μοκασίνι με τη τετράγωνη μύτη. Εκείνο, λέω, το παντοφλέ που μοιάζει να έχει τρακάρει με τον τοίχο. Πέτα το καρδούλα μου μακριά. Άστο να φύγει, να βγει στους δρόμους μόνο του.
- Το τζιν κολάν. Πρόσεξε με. Δεν λέω το τζιν με την ίσια, κολακευτική γραμμή. Λέω το άλλο, που μαζεύει στα μπούτια και στα γόνατα. Αυτό που δε σε αφήνει να σκύψεις. Αυτό που σε παρακαλάει να χάσεις τα δέκα κιλά που έχεις πάρει τα τελευταία 15 χρόνια. Τι; Δε μπορείς να τα χάσεις;
Ε, χάσε το τζιν.
- Τη φαρδιά, γυαλιστερή και επίσης νάιλον γραβάτα σε ροζ, μοβ, κίτρινο ή ουρανί που συνηθίζεις να φοράς σε όλα εκείνα τα πρώτα ραντεβού που είναι ταμένα να μείνουν πάντα πρώτα. Δεν σου λέει κάτι αυτό; Πάλι, η γκόμενα φταίει;
- Τα μποξεράκια με τα αρκουδάκια, τις καρδούλες, τα λαχούρια και τα λεπτά, μικρά, τρυφερά λουλουδάκια. Εκείνα, με το χοντρό λάστιχο που σου αφήνει σημάδι στον αφαλό γιατί είναι χαμηλομάσχαλα. Αυτά, πέτα τα όπως είναι.
Καλύτερα ξεβράκωτος ένα πράμα.
Εκείνα τα θεσπέσια παπούτσια με τα οποία μπορείς να τσαλαβουτάς άφοβα το καλοκαίρι. Εκείνα τα μοναδικά κομμάτια που κυκλοφορούν σε υπέροχες αποχρώσεις για να έχεις να συναλλάζεις με όλα τα ρούχα σου. Εκείνα τα πρόστυχα που έχουν τυφλώσει πολλές γυναίκες τις τελευταίες δεκαετίας. Εκείνα, που ακόμα και οι γιατροί αρνούνται πια να φορέσουν. Αυτά, λοιπόν, τα σαμπό της καρδιάς σου άνοιξε το παράθυρο και πέτα τα ψηλά μια νύχτα με πανσέληνο. Να τα πάρει το φεγγάρι, να τα κάνει ασημόσκονη, να πέσουν πάνω στο κεφάλι σου, να βάλεις μυαλό, να μάθεις να ντύνεσαι και να αλλάξει, επιτέλους, ο κόσμος όλος.
Γιατί, δε σου το είπα αυτό. Εσένα περιμένει ο κόσμος για να αλλάξει. Κάνε το βήμα. Μπορείς.source: galsnguys.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου