OK, τιμήσαμε τον οβελία και το κοκορέτσι, καταναλώσαμε άπειρα κουλουράκια και τσουρέκια, ήρθε όμως η στιγμή να βάλουμε τα κεφάλια μέσα και να αρχίσουμε να προσέχουμε πάλι τον εαυτό μας.
Αν κρίνουμε από αυτά που φάγαμε, θα χρειαστούμε εντατική προπόνηση αυτή τη φορά!
Στο σημερινό άρθρο θα επιστήσουμε τη προσοχή σε κάτι διαφορετικό: θα αναφέρουμε πέντε απλά βήματα που δεν πρέπει να ακολουθεί κανείς στο γυμναστήριο, προκειμένου η συνύπαρξη με τους υπόλοιπους «συναθλητές» να είναι αρμονική, χωρίς παρεξηγήσεις, παράξενα βλέμματα και εκατέρωθεν σχόλια.
Ξεκινάμε:
1) «Άκυρες» στυλιστικές επιλογές
Όπως και σε κάθε κοινωνική ή μη δραστηριότητα, έτσι και στο γυμναστήριο η εμφάνιση παίζει κάποιο ρόλο. Προφανώς η αθλητική περιβολή (μπλουζάκι ή t-shirt, φόρμα και αθλητικά παπούτσια) είναι η συνηθιστέρη επιλογή, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις που κάποιοι μπερδεύουν τη γυμναστική με μια βόλτα στη παραλία ή τη πασαρέλα. Ωραία τα μαύρα γυαλιά και τα σανδάλια, αλλά μόνο για τη παραλία της Λούτσας τον Ιούλιο, ενώ τα «καυτά» φανελάκια και τα σόρτς είμαι σίγουρος ότι τα φοράς επειδή θέλεις να κάνεις τις ασκήσεις σου πιο άνετα ή γιατί ζεσταίνεσαι πολύ, σωστά; Ημουν βέβαιος ότι θα έλεγες την αλήθεια! ☺
2) Να κάνεις τον ντελάλη
Όταν βρίσκεσαι στο χώρο του γυμναστηρίου θα πεις και καμιά κουβέντα. Είπαμε, γυμναστική, αλλά μη γίνουμε μίζεροι και ακοινώνητοι. Μη φτάνεις όμως στο άλλο άκρο. Το πόσο πολύ σου αρέσει η Μαρία ή το γιατί δε σου έστειλε μήνυμα ο Κώστας χθες το βράδυ, μπορεί να αποτελεί ένα ενδιαφέρον θέμα συζήτησης, αλλά δε χρειάζεται να σε ακούσει και ο κουλουρτζής που βρίσκεται έξω από το γυμναστήριο. Μίλα με κανονική ένταση φωνής, δεν είναι δύσκολο. Οι υπόλοιποι που αθλούνται να είσαι σίγουρος ότι δεν ενδιαφέρονται για τις «γκομενικές» επιδόσεις σου, ενώ αποσπάς και τη προσοχή του συνομιλητή σου από τη προπόνηση. Α, και μη το παρακάνεις με το κουβεντολόι. Τέτοιες συζητήσεις κρατούν ώρες, γυμναστική ήρθες να κάνεις, με 10 λεπτά άσκηση και 50 «κοινωνικό σχόλιο», θα περιμένεις πολύ καιρό μέχρι να στρώσεις σώμα.
3) Να μην κράτας τις συμβουλές για τον εαυτό σου
Υποθέτω ότι επισκέπτεσαι το γυμναστήριο ένα ικανοποιητικό χρονικό διάστημα και έχεις αποκτήσει μια οικειότητα με το τρόπο που γίνονται οι ασκήσεις. Μπράβο σου και αυτό είναι υπέρ σου, καθώς έχεις αφιερώσει αρκετό χρόνο πάνω στο γυμναστήριο και οι κόποι σου ανταμείβονται. Αυτό όμως αφορά αποκλειστικά εσένα. Το να κάθεσαι να εξηγείς σε κάθε θαμμώνα πως πραγματοποιείται η κάθε άσκηση, πίστεψέ με μπορεί να γίνει πολύ ενοχλητικό για τον ίδιο τον αποδέκτη, αλλά και τους άλλους παρευρισκόμενους. Υπάρχουν εξειδικευμένοι άνθρωποι σε κάθε γυμναστήριο γι’ αυτή τη δουλειά, η δική σου συμβουλή για τη φόρμα μιας άσκησης μπορεί να ταιριάζει στο δικό σου σώμα και στη δική σου εμπειρία, σε κάποιον άλλο όμως άνθρωπο μπορεί να αποβεί ως και καταστροφική, ιδίως αν είναι αρχάριος. Ο ρόλος του ξερόλα στο γυμναστήριο δεν λειτουργεί λοιπόν, δοκίμασέ το κάπου αλλού!
4) Να είσαι «ο φωνακλάς του γυμναστηρίου»
Σε ορισμένες βαριές ασκήσεις (π.χ. πάγκος, άρσεις), είναι λογικό ότι θα σου βγουν κάποιες «κραυγές». Εντάξει, δε θα κάνεις και τον Ταρζάν, αλλά η έντονη προσπάθεια θα σε αναγκάσει να εξωτερικεύσεις τη πίεση που έχεις υποστεί μέσω της φωνής. Αυτό όμως ισχύει κυρίως σε βαριές ασκήσεις όπως οι προαναφερθείσες και πιθανότατα μόνο στη τελευταία επανάληψη που σε ζορίζει και περισσότερο. Το να φωνάζεις όμως σε κάθε επανάληψη για να δείξεις στους υπόλοιπους το μέγεθος της προσπάθειάς σου ή ακόμα χειρότερα, όταν κάνεις ασκήσεις δικεφάλων με αλτήρες των δύο κιλών, όσο να ‘ναι, φαίνεται λιγουλάκι υπερβολικό και αστείο. Αν το κάνεις λοιπόν για επίδειξη, δεν εντυπωσιάζεις κανέναν, μάλλον ρεζίλι γίνεσαι, οπότε... μη το κάνεις!
5) Να είσαι ο «σιωπηλός ανταγωνιστής»
Εχεις μια εμπειρία π.χ. δυο μηνών στο γυμναστήριο. Κάνεις συγκεκριμένες ασκήσεις με μια x ποσότητα κιλών. Ξαφνικά, έρχεται ένας τύπος που κάνει τις ίδιες ασκήσεις με σένα αλλά σε μια y ποσότητα, σχεδόν διπλάσια από αυτή που κάνεις εσύ. Αυθόρμητα νιώθεις την ανάγκη να τον ανταγωνιστείς, να δείξεις ότι δεν είσαι «λαπάς». Βάζεις και εσύ τα ίδια κιλά και τα κάνεις μαντάρα, άσε που μπορεί να σου πέσει κανένας αλτήρας στο πόδι και να ψάχνεις στα καλά καθούμενα για ορθοπεδικό. Ο ανταγωνισμός στο γυμναστήριο δεν οδηγεί πουθενά: ο συγκεκριμένος τύπος μπορεί να ασχολείται περισσότερο διάστημα από εσένα, να είναι πιο δυνατός και πιο έμπειρος. Αποδέξου το και κάνε τις ασκήσεις στα κιλά που γνωρίζεις και μπορείς. Η καλλίγραμμη μελαχρινή στο διάδρομο πιθανότατα δε σας έχει προσέξει καν, οπότε μη παιδεύεσαι να αποδείξεις ότι είσαι πιο δυνατός από αυτόν.
Με λίγα λόγια, be cool and be yourself!
Αν κρίνουμε από αυτά που φάγαμε, θα χρειαστούμε εντατική προπόνηση αυτή τη φορά!
Στο σημερινό άρθρο θα επιστήσουμε τη προσοχή σε κάτι διαφορετικό: θα αναφέρουμε πέντε απλά βήματα που δεν πρέπει να ακολουθεί κανείς στο γυμναστήριο, προκειμένου η συνύπαρξη με τους υπόλοιπους «συναθλητές» να είναι αρμονική, χωρίς παρεξηγήσεις, παράξενα βλέμματα και εκατέρωθεν σχόλια.
Ξεκινάμε:
1) «Άκυρες» στυλιστικές επιλογές
Όπως και σε κάθε κοινωνική ή μη δραστηριότητα, έτσι και στο γυμναστήριο η εμφάνιση παίζει κάποιο ρόλο. Προφανώς η αθλητική περιβολή (μπλουζάκι ή t-shirt, φόρμα και αθλητικά παπούτσια) είναι η συνηθιστέρη επιλογή, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις που κάποιοι μπερδεύουν τη γυμναστική με μια βόλτα στη παραλία ή τη πασαρέλα. Ωραία τα μαύρα γυαλιά και τα σανδάλια, αλλά μόνο για τη παραλία της Λούτσας τον Ιούλιο, ενώ τα «καυτά» φανελάκια και τα σόρτς είμαι σίγουρος ότι τα φοράς επειδή θέλεις να κάνεις τις ασκήσεις σου πιο άνετα ή γιατί ζεσταίνεσαι πολύ, σωστά; Ημουν βέβαιος ότι θα έλεγες την αλήθεια! ☺
2) Να κάνεις τον ντελάλη
Όταν βρίσκεσαι στο χώρο του γυμναστηρίου θα πεις και καμιά κουβέντα. Είπαμε, γυμναστική, αλλά μη γίνουμε μίζεροι και ακοινώνητοι. Μη φτάνεις όμως στο άλλο άκρο. Το πόσο πολύ σου αρέσει η Μαρία ή το γιατί δε σου έστειλε μήνυμα ο Κώστας χθες το βράδυ, μπορεί να αποτελεί ένα ενδιαφέρον θέμα συζήτησης, αλλά δε χρειάζεται να σε ακούσει και ο κουλουρτζής που βρίσκεται έξω από το γυμναστήριο. Μίλα με κανονική ένταση φωνής, δεν είναι δύσκολο. Οι υπόλοιποι που αθλούνται να είσαι σίγουρος ότι δεν ενδιαφέρονται για τις «γκομενικές» επιδόσεις σου, ενώ αποσπάς και τη προσοχή του συνομιλητή σου από τη προπόνηση. Α, και μη το παρακάνεις με το κουβεντολόι. Τέτοιες συζητήσεις κρατούν ώρες, γυμναστική ήρθες να κάνεις, με 10 λεπτά άσκηση και 50 «κοινωνικό σχόλιο», θα περιμένεις πολύ καιρό μέχρι να στρώσεις σώμα.
3) Να μην κράτας τις συμβουλές για τον εαυτό σου
Υποθέτω ότι επισκέπτεσαι το γυμναστήριο ένα ικανοποιητικό χρονικό διάστημα και έχεις αποκτήσει μια οικειότητα με το τρόπο που γίνονται οι ασκήσεις. Μπράβο σου και αυτό είναι υπέρ σου, καθώς έχεις αφιερώσει αρκετό χρόνο πάνω στο γυμναστήριο και οι κόποι σου ανταμείβονται. Αυτό όμως αφορά αποκλειστικά εσένα. Το να κάθεσαι να εξηγείς σε κάθε θαμμώνα πως πραγματοποιείται η κάθε άσκηση, πίστεψέ με μπορεί να γίνει πολύ ενοχλητικό για τον ίδιο τον αποδέκτη, αλλά και τους άλλους παρευρισκόμενους. Υπάρχουν εξειδικευμένοι άνθρωποι σε κάθε γυμναστήριο γι’ αυτή τη δουλειά, η δική σου συμβουλή για τη φόρμα μιας άσκησης μπορεί να ταιριάζει στο δικό σου σώμα και στη δική σου εμπειρία, σε κάποιον άλλο όμως άνθρωπο μπορεί να αποβεί ως και καταστροφική, ιδίως αν είναι αρχάριος. Ο ρόλος του ξερόλα στο γυμναστήριο δεν λειτουργεί λοιπόν, δοκίμασέ το κάπου αλλού!
4) Να είσαι «ο φωνακλάς του γυμναστηρίου»
Σε ορισμένες βαριές ασκήσεις (π.χ. πάγκος, άρσεις), είναι λογικό ότι θα σου βγουν κάποιες «κραυγές». Εντάξει, δε θα κάνεις και τον Ταρζάν, αλλά η έντονη προσπάθεια θα σε αναγκάσει να εξωτερικεύσεις τη πίεση που έχεις υποστεί μέσω της φωνής. Αυτό όμως ισχύει κυρίως σε βαριές ασκήσεις όπως οι προαναφερθείσες και πιθανότατα μόνο στη τελευταία επανάληψη που σε ζορίζει και περισσότερο. Το να φωνάζεις όμως σε κάθε επανάληψη για να δείξεις στους υπόλοιπους το μέγεθος της προσπάθειάς σου ή ακόμα χειρότερα, όταν κάνεις ασκήσεις δικεφάλων με αλτήρες των δύο κιλών, όσο να ‘ναι, φαίνεται λιγουλάκι υπερβολικό και αστείο. Αν το κάνεις λοιπόν για επίδειξη, δεν εντυπωσιάζεις κανέναν, μάλλον ρεζίλι γίνεσαι, οπότε... μη το κάνεις!
5) Να είσαι ο «σιωπηλός ανταγωνιστής»
Εχεις μια εμπειρία π.χ. δυο μηνών στο γυμναστήριο. Κάνεις συγκεκριμένες ασκήσεις με μια x ποσότητα κιλών. Ξαφνικά, έρχεται ένας τύπος που κάνει τις ίδιες ασκήσεις με σένα αλλά σε μια y ποσότητα, σχεδόν διπλάσια από αυτή που κάνεις εσύ. Αυθόρμητα νιώθεις την ανάγκη να τον ανταγωνιστείς, να δείξεις ότι δεν είσαι «λαπάς». Βάζεις και εσύ τα ίδια κιλά και τα κάνεις μαντάρα, άσε που μπορεί να σου πέσει κανένας αλτήρας στο πόδι και να ψάχνεις στα καλά καθούμενα για ορθοπεδικό. Ο ανταγωνισμός στο γυμναστήριο δεν οδηγεί πουθενά: ο συγκεκριμένος τύπος μπορεί να ασχολείται περισσότερο διάστημα από εσένα, να είναι πιο δυνατός και πιο έμπειρος. Αποδέξου το και κάνε τις ασκήσεις στα κιλά που γνωρίζεις και μπορείς. Η καλλίγραμμη μελαχρινή στο διάδρομο πιθανότατα δε σας έχει προσέξει καν, οπότε μη παιδεύεσαι να αποδείξεις ότι είσαι πιο δυνατός από αυτόν.
Με λίγα λόγια, be cool and be yourself!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου